Żyj zdrowo -forum dyskusyjne

Czy ktoś słyszał o pojęciu "mikroodżywiania"? Termin pochodzi z j. francuskiego ('micronutrition'), ponieważ we Francji idea z nim związana jest szeroko propagowana, szczególnie przez Europejski Instytut Dietetyki i Mikroodżywiania. Chodzi przede wszystkim o działanie na poziomie komórkowym, dotarcie potrzebnych składników odżywczych i mikroelementów do komórek. Najczęściej określa się najpierw stan zapotrzebowania komórek na poszczególne składniki, a potem dobiera zindywidualizowaną dietę i ewentualnie suplementy. Metoda jest naprawdę skuteczna, rezultaty pojawiają się szybko i wzrasta ogólne samopoczucie, bo odpowiednio odżywione komórki to podstawa dobrostanu nie tylko fizycznego, ale i psychicznego. Piszcie co wiecie albo co chcielibyście jeszcze wiedzieć na ten temat.

Witam

Komórka (celula) jest podstawową jednostką budulcową każdego żywego organizmu. Jeżeli istnieje takie coś jak odżywianie komórkowe musiałoby się ono odbywać na trzech drogach. Pierwsza z nich opiera się na budowie białkowo-tłuszczowej błony komórkowej (membrana celulae). Błona komórkowa zbudowana z cząsteczek lipoproteinowych ma przyżyciowo kontakt z wnętrzem komórki które stanowi cytoplazma. Cząsteczki te są transporterami różnych substancji do wnętrza i na zewnątrz komórki na zasadzie łączenia się molekuł. I to jest właśnie pierwszy sposób na zasadzie powinowactwa molekularnego.
Druga droga polega na zmianie potencjału na powierzchni błony komórkowej, kiedy ulega zmianie polaryzacja błony komórkowej i jony Na+ występujące na zewnątrz struktury wymieniają się z jonami K+ będącymi we wnętrzu. Po depolaryzacji błona komórkowa tworzy wgłębienie i zamyka się w tzw pęcherzyk fagocytarny dostarczany do wnętrza komórki a dokładnie do odpowiednich organelli komórkowych zanurzonych w cytoplazmie np do mitochondriów.
Trzecia droga polega na depolaryzacji powierzchni i zmianie struktury błony komórkowej. Błona komórkowa wgłębia się do cytoplazmy i w ten sposób cząsteczki fagocytarne dostarczane są do organelli. Przy czym trzeba dodać że zarówno błona komórkowa jak i cytoplazma jest żywą materią i podlega tzw ruchom plazmatycznym. Dzięki właśnie tym ruchom możliwe jest odżywianie jak i proces wydalania cząsteczek poprzez wodniczki (wakuole) jako specjalne pęcherzykowate twory cytoplazmatyczne.
I to tyle ode mnie na ten temat
Pozdrawiam serdecznie
dany

To wszystko prawda. Mechanizmy opisane niezwykle dokładnie. Podziwiam.
Mikroodżywianie jako pojęcie terapeutyczne to dostarczanie organizmowi / komórkom wielu potrzebnych elementów - zarówno do budowy jaki i funkcjonowania.
Np błony komórkowe białkowo-lipidowe mają prawidłową strukturę i funkcjonalność tylko pod warunkiem, że poziomy kwasów tłuszczowych zarówno nasyconych jak i długołańcuchowych nienasyconych są prawidłowe. Receptory na powierzchni komórek dla hormonów, neuroprzekaźników itp też pracują prawidłowo tylko wtedy gdy mamy odpowiednie poziomy omega -3 (DHA i EPA). Czyli krótko mówiąc możemy mieć problemy z systemem nerwowym dlatego że nie jemy ryb. To tak w dużym uproszczeniu.
Każdy z nas żywi się inaczej, każdy inaczej żyje i ma inne potrzeby, a przede wszystkim to co jemy nie zawsze się wchłania w jelitach w sposób prawidłowy - i tu zaczyna się problem. Mikroodżywianie pomaga kompleksowo/ holistycznie podejść do problemu.
Po co dawać człowiekowi, który cierpi na objawy depresyjne i przewlekłe zmęczenie leki antydepresyjne, kiedy można uzupełnić aminokwasy i witaminy w konkretny, dostosowany indywidualnie sposób, a organizm sam zregeneruje wyczerpane zapasy serotoniny czy dopaminy. Uzupełnić jeszcze kwasy tłuszczowe, głównie DHA niezbędny dla pracy systemu nerwowego i komunikacji między komórkowej. Należy jeszcze pamiętać, ze wita iny z grupy B, żelazo i magnez to kofaktory wszystkich reakcji w naszym systemie nerwowym. Uzyskujemy szybką poprawę samopoczucia i nastroju nie narażając pacjenta na działanie chemii. Tak działa mikroodżywianie.

Witam

Od razu dziękuję Tobie Medikatha za tak pochlebną opinię. Masz rację co do mikroodżywiania na poziomie komórkowym w przypadku tkanki nerwowej (textus nervosis0. Rzeczywiście neurony czyli komórki nerwowe są bardzo wrażliwe na braki substancji pokarmowych i tlenu stąd wynika ich większe zapotrzebowanie. Każdy neuron zbudowany jest z krótkich drzewiastych włókien zwanych dendrytami i długich pojedynczych włókien zwanych neurytami lub aksonami. Aksony mają otoczkę mielinową i przewodzą bodźce bardzo szybko lub nie mają tej otoczki i przewodzą bodźce wolno. Aksony z otoczką przewodzą zwykle bodźce czuciowe, a bez otoczki bodźce bólowe. Wszystkie aksony łączą się ze sobą za pomocą synaps. Pomiędzy synapsami w przestrzeni synaptycznej występują neuroprzekaźniki, które uczestniczą w przewodzeniu impulsu nerwowego. Należą do nich acetylocholina, dopamina oraz serotonina. Z tym że podstawowym neuroprzekaźnikiem jest acetylocholina. Dopamina i serotonina uczestniczą zaś w przekazie pośrednio.
Wybacz mi szczerość Medikatha ale przedstawiłaś troszkę uproszczony opis związany z działaniem neuroprzekaźników. Otóż są choroby układu nerwowego, w przypadku których nadmiar lub brak pewnego neuroprzekaźnika może działać niekorzystnie. Mowa tu o depresji, schizofrenii,czy chorobie Parkinsona. I tak w przypadku depresji mamy sytuację nierównowagi, gdy wydzielane jest za mało serotoniny. Serotonina jest substancją powodującą odczuwanie przyjemności i satysfakcji. Ale jeśli wydziela się jej zbyt dużo może to powodować stany wręcz euforii. Stąd choroba dwubiegunowa, czyli popadanie ze skrajności w skrajność. To obrazuje jak ważna jest równowaga w wydzielaniu odpowiednich neuroprzekaźników. W przypadku schizofrenii wydzielana jest zbyt duża ilość dopaminy, co znów powoduje nierównowagę. Zazwyczaj wtedy stosuje się leki powodujące zmniejszanie stężenia dopaminy w przestrzeni synaptycznej, czyli działające sedatywnie. I wreszcie w przypadku choroby Parkinsona mamy sytuację odwrotną kiedy wydzielane jest zbyt mało dopaminy. Chorzy przyjmując takie leki jak np Lewodopa zwiększają wtedy stężenie dopaminy w przestrzeni synaptycznej. Tak więc zbyt duże, czy zbyt małe stężenie dopaminy może być przyczyną choroby. Niektóre leki stosowane w leczeniu schizofrenii mogą stać się przyczyną występowania objawów ubocznych w postaci parkinsonizmu lub akatyzji, czyli niepokoju ruchowego. Są to objawy pozapiramidowe będące skutkiem zbytniego zmniejszenia się stężenia dopaminy w przestrzeni synaptycznej. Dlatego, jeszcze raz to podkreślam, w organizmie musi być równowaga w wydzielaniu wszystkich 3 neuroprzekaźników.
Rzeczywiście niektóre produkty żywnościowe powodują wzrost stężenia neuroprzekaźników w przestrzeni synaptycznej. I tak w przypadku serotoniny jest to np czekolada i produkty czekoladopodobne. W przypadku dopaminy są to warzywa strączkowe, a w szczególności fasola flażolet.
Także uzupełnianie magnezu i potasu, o którym już gdzieś pisałem, ma zasadniczy wpływ na zdrowie tkanki nerwowej.
Wspomniałaś o zaburzeniach wchłaniania jelitowego jako o przykładzie negatywnych zmian w mikroodżywianiu. Przykładem takich zaburzeń jest choroba Crohna - Leśniowskiego, czy celiakia. Tak ważne jest wtedy stosowanie odpowiedniej diety poprzez chociażby spożywanie produktów z gospodarstw ekologicznych (dieta bezglutenowa).
Tak więc widać z powyższego opisu że proces tzw mikroodżywiania jest bardziej skomplikowany, niż na początku mogłoby się wydawać.
Pozdrawiam serdecznie
dany