Żyj zdrowo -forum dyskusyjne

Witam

Zgodnie z obietnicą w tym temacie poruszę drugie zagadnienie dotyczące nauki o śmierci. Zagadnieniem tym jest autopsja i jej przebieg.
Autopsja składa się z dwóch części - oględzin zewnętrznych zwłok ludzkich oraz oględzin wewnętrznych. Oględziny zewnętrzne opisałem poprzednio. Warto jeszcze tutaj nadmienić iż ciało ludzkie wymaga podejścia do niego z szacunkiem gdyż jest świętością i tak musi być traktowane podczas wszystkich czynności związanych z autopsją. Oględziny zewnętrzne zaczyna się od podania płci, rasy i wieku denata. Następnie waży się ciało i omawia tzw zewnętrzne, widoczne znamiona śmierci. Takim znamieniem może być np bruzda wisielcza (sulcus funus) charakterystyczna dla osób które zmarły w wyniku powieszenia lub podwieszenia, a także pierwotne ślady rozkładu ciała, ślady za paznokciami lub bladość powłok (palior tectorum).
Po oględzinach zewnętrznych - obdukcji przechodzi się do oględzin wewnętrznych czyli sekcji zwłok. Sekcje rozpoczyna się od głowy, a dokładnie od mózgowia. Pod głowę stawia się specjalny podgłówek czyli koronet. Następnie goli się skórę głowy i skalpelem tnie się skórę na wysokości kresy karkowej górnej (linea nuchea superior). Kolejno za cięciem przepiłowuje się czaszkę i otwiera jej jamę (cavum crani). We wnętrzu jamy czaszki znajduje się mózgowie (cerebrum), do którego dostajemy się przez przecięcie krzyżowe opony twardej mózgu (dursa mater cerebri) i oddzielenie namiotu mózgu (tent cerebri). Namiot mózgu jest wytworem opony twardej oddzielającym mózg od móżdżka. Po tych czynnościach odcinamy nerwy czaszkowe (nervi craniales) i za pomocą mielotomu czyli specjalnego noża przecinamy rdzeń kręgowy oddzielając tym samym tyłomózgowie wtórne (metencephalon) od rdzeniomózgowia (myelencephalon). Kolejno ruchem kulistym wyjmujemy mózgowie z jamy czaszki, ważymy je i dokładnie oglądamy jego strukturę. Za pomocą noża o nazwie trepan możemy także dokonać przekroju wzdłużnego mózgowia, co pozwoli nam na dokładniejszy wgląd w celu oględzin. Następnie wracamy do jamy czaszki i opróżniamy zatoki (sinci craniales). Zaczynamy od zatoki strzałkowej górnej (sinus sagitalis superior) umieszczonej w bruździe zatoki (sulcus sinus sagitalis superior), następnie opróżniamy zatokę strzałkową dolną (sinus sagitalis inferior) oraz zatokę poprzeczną (sinus transversus), obydwie umieszczone w odpowiednich bruzdach (sulcus sinus sagitalis inferior et sulcus sinus transversus). Kolejno dokonujemy oględzin jamy czaszki.
Przechodzimy do tułowia i do otwarcia jamy klatki piersiowej (cavum thorax). Skalpelem wykonujemy cięcie powłoki w literę Y, czyli cięciem Kiryńskiego o ile dobrze pamiętam. Ramiona litery łączą obojczyki (claviculae) ze wcięciem szyjnym mostka (incisura jugularis sternum). Natomiast dolna odnoga litery przechodzi przez środek mostka. Kolejno preparujemy mięśnie klatki piersiowej zaczynając od mięśnia piersiowego większego (musculus pectoralis major) dalej mięśnia piersiowego mniejszego (m pectoralis minor). Tak samo postępujemy z mięśniami międzyżebrowymi (mm intercostales) oraz podżebrowymi (mm infracostales). Po wypreparowaniu na szybko mięśni przecinamy żebra za pomocą specjalnych kleszczy na wysokości chrząstki żebrowej i centralnie przepiłowujemy mostek. W dalszej procedurze dostajemy się do serca (cor) przecinając worek osierdziowy (saccus pericardialis) nożyczkami wzdłuż brzegu ostrego serca (margo acer coris) i powierzchni przeponowej serca (facies diaphragmae coris). Kolejno oddzielamy wielkie naczynia stanowiące korzeń serca (radix coris) i wyjmujemy serce z jamy klatki piersiowej. Po wyjęciu serca ważymy je i dokonujemy oględzin śródsierdzia i wsierdzia (mesocardium et introcardium). Po tych czynnościach przystępujemy do wyjęcia płuc. Wykonujemy to ruchem kulistym po uprzednim otwarciu opłucnej ściennej (pleura parietalis) na wysokości zachyłków płuc (recesi pulmones), gdzie opłucna ścienna przechodzi w opłucną płucną (pleura pleuralis) i gdzie znajdujemy tzw jamę opłucnową (cavum pleuralis). Po wyjęciu płuc ważymy je i dokonujemy oględzin.
Kolejno otwieramy jamę brzuszną (cavum abdomini). W tym celu skalpelem przecinamy skórę centralnie z pominięciem pępka oraz bocznie na wysokości pachwin (inguini) gdzie otwieramy oba kanały pachwinowe (canales inguinales). W następnym etapie preparujemy na szybko mięśnie brzuszne. Kolejno przechodzimy do separacji narządów głównych a zaczynamy od wątroby przecinając jej torebkę (capsula hepatis) i wyjmując narząd. Po wyjęciu wątrobę ważymy i dokonujemy oględzin. Możemy też wykonać preparację histologiczną i ogląd zrazików wątrobowych. Oglądamy też odseparowane wcześniej drogi żółciowe (ducti cholestici), a w tym przewód wątrobowy wspólny (ductus cholesticus communis). W zasadzie z narządów jamy brzusznej dokonuje się oględzin wątroby i żołądka. Żołądek wyjmujemy po przecięciu głównych naczyń i zaglądamy do jego wnętrza badając tym samym treść żołądkową (internum gaster). Kolejno oddzielamy jelita od krezki jelitowej (mesenter intestinae) i wyjmujemy jelita z jamy brzusznej na stolik sekcyjny. Badamy treść jelitową i tym samym kończymy czynności sekcyjne.
Sekcje zwłok ludzkich przeprowadza się na specjalnym stole sekcyjnym podobnym nieco do średniowiecznych lawatoriów. Lawatoria to rynnowe stoły najczęściej kamienne ze specjalnymi wyżłobieniami po bokach na odpływ płynów z ciała ludzkiego. Kiedyś w ten sposób właśnie przygotowywano ciała do pogrzebu. Dziś kamień zastąpiono metalem, ale poza tym podobieństwo jest tak duże że niemalże moglibyśmy z powodzeniem przyrównać wygląd dzisiejszego stołu sekcyjnego do wyglądu lawatorium.
I to w zasadzie tyle jeśli chodzi o przebieg autopsji. Jeśli pojawią się jakieś pytania ze strony Forumowiczów, postaram się w miarę możliwości na nie odpowiedzieć.
Pozdrawiam
dany