Żyj zdrowo -forum dyskusyjne

Witam

Miałem już wcześniej napisać ten artykuł jako uzupełnienie notki pt Pien Chiao. Ale tak się składa że zabieram się do tego dopiero dzisiaj. Irydologia to diagnostyka przeprowadzana na podstawie obserwacji wyglądu tęczówki oka (iris oculis). Ale tak się składa że pojęcie irydologii można rozszerzyć na diagnostykę z wyglądu gałki ocznej. Wtedy to będziemy używać pojęcia diagnozy ocznej (diagnosis oculis).
Węgierski lekarz Ignac von Peczely jako mały chłopiec zainteresował się wyglądem tęczówki u zwierząt w powiązaniu do odpowiednich objawów chorobowych. A zaczęło się niewinnie od sowy ze złamanym skrzydłem u której wystąpił wyraźny objaw segmentarny. Późniejsza obserwacja oczu sowy podczas terapii udowodniła iż tęczówka oka może być bardzo przydatna dla diagnozy mikrostrefowej. Ignacego von Peczely uważa się za ojca współczesnej irydologii. W Polsce irydologię popularyzuje do dziś okulista warszawski dr Marek Bardadyn, bardzo miły człowiek z którym miałem przyjemność porozmawiać telefonicznie.
Jak zwykle proponuję wyjść od anatomii narządu wzroku (organum visus).
Narząd wzroku zbudowany jest z gałki ocznej (bulbus oculi), aparatu ruchowego gałki ocznej (aparatus motorius bulbi oculi), aparatu ochronnego gałki ocznej (aparatus securitas bulbi oculi) oraz aparatu łzowego gałki ocznej (aparatus lacrimalis bulbi oculi).
Gałka oczna, umieszczona w oczodole (orbita) zbudowana jest z błon tworzących jej strukturę. Najbardziej zewnętrzna jest spojówka (tunica conjunctiva), która rozpoczyna się po wewnętrznej stronie powiek i w okolicy kątów oka (anguli oculi) przechodzi na powierzchnię przednią gałki ocznej. Spojówka w okolicy kąta bocznego oka tworzy tzw worek spojówkowy (saccus conjunctivus). Ponieważ występuje ona na zewnątrz i ochrania oko, to często ulega infekcji ropnej (Conjunctivitis). W celach leczniczych stosuje się wtedy maść Neomycynę i krople z antybiotykiem.
Druga po spojówce jest rogówka (cornea). Jest to błona łącznotkankowa pokrywająca od przodu gałkę oczną. Jest ona przezroczysta co zapewnia oku sprawną funkcję.
Trzecia błona to twardówka (sclera). Jest to twór łącznotkankowy stanowiący zrąb gałki ocznej. Twardówka jest bogato odżywiona, ale za to słabo unerwiona. Twardówka stanowi tzw bielmo oczne, na którym mogą pojawiać się tzw objawy oczne.
Czwartą błoną jest tęczówka, ale o niej później.
Piątą z kolei jest naczyniówka, albo błona naczyniowa (choroidea). Naczyniówka przede wszystkim odżywia siatkówkę, ale tak naprawdę naczynia oczne rozciągają się od twardówki aż po tył oka.
I wreszcie szóstą błoną jest siatkówka (retina), na której skupiają się promienie świetlne. Ma ona powierzchnię przednią brązowawą zwaną chromatoforową, ze względu na obecność komórek barwnych, tzw chromatoforów oraz powierzchnię tylną czerwonego zabarwienia, zwaną mózgową (facies cerebri). Na powierzchni chromatoforowej widzimy centralnie tarczę nerwu wzrokowego (tarsus nervi optici), która jest miejscem przejścia nerwu wzrokowego (nervus opticus). W miejscu tym znajduje się najmniejsza ilość komórek światłoczułych, dlatego zwane jest ono plamką ślepą (macula invisus). Obok plamki ślepej znajdujemy największe skupisko elementów światłoczułych tzw plamkę żółtą (macula lutea) przez którą przechodzi oś wzrokowa (axium visus). Powierzchnia mózgowa siatkówki zbudowana jest z elementów światłoczułych odbierających obrazy czarno-białe tzw pręcików oraz obrazy barwne tzw czopków. Pręciki odpowiedzialne są za widzenie nocne, zaś czopki za widzenie dzienne.
W całości gałka oczna zbudowana jest z ciała szklistego (corpus vitreus), cieczy wodnistej (humor aquosus), soczewki (lens) oraz ciała rzęskowego (corpus ciliaris).
Ciało szkliste ma zrąb ciała szklistego który znajdujemy w części centralnej tworu.
Ciecz wodnista wypełnia obie komory oka - przednią (camer anterior) oraz tylną (camer posterior).
Soczewka jest soczewką skupiającą dwuwypukłą, przy czym wypukłość mniejsza skierowana jest ku przodowi, wypukłość zaś większa ku tyłowi. Zadaniem soczewki jest skupianie promieni świetlnych na siatkówce.
Ciało rzęskowe otacza soczewkę. Zbudowane jest ono z pierścienia rzęskowego (anulus ciliaris) i promieni rzęskowych (stria ciliares). Z ciałem rzęskowym wiąże się ściśle mięsień rzęskowy (m ciliaris), dzięki któremu możliwa jest akomodacja oka.
Na aparat ruchowy gałki ocznej składają się mięśnie oka - górny (m superior), dolny (m inferior), boczny (m lateralis) i przyśrodkowy (m medialis). Mięsień górny pociąga gałkę w stronę górną, mięsień dolny w stronę dolną, mięsień boczny w stronę boczną zaś mięsień przyśrodkowy w stronę przyśrodkową.
Aparat ochronny gałki ocznej stanowi wspomniana spojówka oraz powieki górna (palpebrum superior) i dolna (palpebrum inferior). Powieki to wytwory skórne, a górna powieka jest większa od dolnej. Powieki mają powierzchnię przednią (facies anterior) i tylną (facies posterior) oraz brzeg wolny (margo libera). Na powierzchni przedniej występuje wyniesienie (eminentia) a na powierzchni tylnej odpowiadające mu zagłębienie (profunda). W zagłębieniu powiekowym wyróżnia się twór zwany tarczką powiekową górną (tarsus palpebralis superior) oraz dolną (tarsus palpebralis inferior). Tarczki powiekowe utrzymują strukturę obu powiek. Na brzegach wolnych powiek występuje owłosienie w postaci rzęs (cilia). Powierzchnia tylna powiek pokryta jest przez spojówkę.
Wreszcie aparat łzowy oka stanowią drogi łzowe łączące worek spojówkowy z woreczkiem łzowym (sacculus lacrimalis). Drogi łzowe (tracti lacrimales) biegną pod powiekami i wyróżnia się drogę górną (tractus superior) i drogę dolną (tractus inferior). Na przebiegu dróg łzowych wyróżnia się tzw punkty łzowe (punctio lacrimales). Drogi łzowe prowadzą zawsze od worka spojówkowego do woreczka łzowego, nigdy w kierunku przeciwnym.
Woreczek łzowy ma połączenie z jamą nosową (cavum nasi) i zawsze jest tak że część wydzieliny łzowej spływa do nosa, część zaś na zewnątrz.
Pod powiekami spotykamy jeszcze gruczoł łzowy (glandula lacrimalis) produkujący i wydzielający łzy. Łzy (lacrimes) są wydzieliną bezbarwną bezzapachową ale z domieszką soli fizjologicznej, stąd nieco słony smak.

No i czas najwyższy na tęczówkę (iris). Tęczówka oka składa się z części peryferycznej i centralnej. Część peryferyczną tworzy struktura tęczówki i tzw promienie tęczówkowe (stria irides). Promienie tęczówkowe oddzielają od siebie kolejne segmenty tęczówkowe. Strona przednia części peryferycznej jest barwna i stanowi o kolorze oczu, strona tylna ma barwę czarną. Część centralną tworzy otwór o zmiennej średnicy zwany źrenicą (fisura oculi). Źrenice reagują na światło oraz na aktywność układu nerwowego autonomicznego. Część współczulna (pars sympatica) rozszerza źrenice, zaś część przywspółczulna (pars parasympatica) je zwęża. Zwężeniem reagują źrenice także na światło.
Do objawów ocznych zaliczamy objawy bielmowe oraz objawy źrenicze.
Objawy bielmowe to tzw hyperbilirubinoza, która nadaje bielmu oka żółtawe zabarwienie. Tak jest przy chorobach wątroby kiedy poziom bilirubiny przekracza normę. Poza tym są tzw objawy plamiste lub wylewne przy występowaniu choroby nadciśnieniowej (Hypertensio arterialis). Przy dużym ciśnieniu dochodzi bowiem bardzo często do wylewów bielmowych. Naczynia bielmowe mogą być bardziej lub mniej widoczne.
Kształt źrenic i ich ustawienie mogą sugerować wystąpienie objawu źreniczego. I tak źrenice powiększone, słabo reagujące na światło najczęściej wskazują na zażywanie narkotyków typu heroina np. Tak samo źrenice powiększone występują przy sympatykotonii, jak już wspominałem, zaś pomniejszone przy parasympatykotonii. Normalnie źrenice mają kształt okrągły. Wydłużone źrenice tzw kocie oko wskazują na udar bądź wylew mózgu. Konieczna jest wtedy natychmiastowa pomoc lekarska.
Do objawów typowo tęczówkowych zaliczamy objawy segmentarne, objawy konstytucjonalne, objawy barwne, obwódkę starczą, obłok dystroficzny, zatoki, krypty, promienie, rąbek barwnikowy i rozarium limfatyczne.
Tęczówka podzielona jest promieniami na szereg segmentów tęczówkowych. Każdy z tych segmentów odpowiada określonemu narządowi lub części ciała. Zmiany strukturalne w obrębie segmentów tęczówkowych wskazują na dysfunkcję odpowiadających narządów. Topografię segmentów tęczówkowych znajdujemy na mapkach dostępnych np w publikacji Marka Bardadyna - Tajemnice oczu.
Konstytucja tęczówki jest jednym z objawów podstawowych. Wyróżnia się 4 typy konstytucji tęczówkowej - neurogenna, hematogenna, hydrogenoidalna oraz reumatoidalna.
Konstytucja neurogenna wskazuje na dysfunkcję układu nerwowego oraz limfatycznego. Konstytucja ta związana jest z objawem obłoku dystroficznego w sektorze mózgowym. Czasem wydziela się dwa podtypy czyli konstytucję neurogenną i immunogenną bez obłoku. Konstytucja neurogenna i immunogenna występuje u przedstawicieli o jasnych światłoczułych oczach. Dominuje kolor szary i niebieski. Konstytucja neurogenna wyrażana jest zmianami strukturalnymi w sektorze mózgowym oraz narządów klatki piersiowej. Bardzo często są to zatoki, a rzadziej krypty. W konstytucji immunogennej może występować rozarium limfatyczne. Konstytucja ta może wskazywać na podatność na infekcje, alergie, czy choroby nowotworowe. Konstytucja neurogenna spotykana jest przy nerwicach różnego typu.
Konstytucja hematogenna wskazuje na możliwość dysfunkcji wątrobowej. Występuje ona u ludzi o karminowych bądź jasnoczerwonych oczach. Struktura jest tu prawie lub w ogóle niewidoczna. Aby rozpoznać objawy segmentarne używa okuloskopu z podświetleniem. Objawy strukturalne dotyczą najczęściej sektora wątroby.
Konstytucja hydrogenoidalna w zasadzie jest nieokreślona, ale występuje u ludzi o ciemnych brązowych oczach. Objawy strukturalne mogą tu być w postaci zatok lub krypt.
Konstytucja reumatoidalna charakteryzuje ludzi o jasnych oczach z dobrze zaznaczonym rozarium limfatycznym. Objawy strukturalne występują w obrębie sektorów stawów co jest zwiastunem ich reumatoidalnego zapalenia.
Objawy barwne jak się można domyśleć dotyczą barwy oczu, ale nie tylko bo i plam barwnikowych. I tak ludzie rodzą się zazwyczaj z błękitnymi oczami. Taka barwa wskazuje na całkowite zdrowie, chyba że występuje przy konstytucji neurogennej.
Barwa brązowa wskazuje na ludzi towarzyskich i kochających życie.
Barwa szara może wskazywać na możliwość wystąpienia stanów depresyjnych u jej posiadaczy. Taka barwa najczęściej powiązana jest z konstytucją neurogenną, immunogenną i reumatoidalną.
Ludzie o oczach zielonych mogą być dwulicowi, choć nie jest to regułą.
Ogólnie trzeba stwierdzić że im jaśniejsza barwa oczu, tym oczy są bardziej podatne na działanie promieniowania świetlnego.
Plamy barwnikowe są to małe inkrustacje chromatogenne w sektorach określonych narządów. Najbardziej popularne są plamy wątrobowe występujące u dołu tęczówki a także na jej obwodzie. Plamy te mają brązowe zabarwienie i są bardzo widoczne przy dysfunkcji wątroby.
Plamy trzustkowe i śledzionowe mają zabarwienie pomarańczowe. Spotykane są najczęściej po przeciwnych stronach plam wątrobowych. Te pomarańczowe inkrustacje wskazują najczęściej na dysfunkcję trzustki.
Plamy żółte to inkrustacje nerkowe. Występują one w sektorze nerek u dołu tęczówki. Czasami takie plamy obserwujemy w sektorze żołądka i dwunastnicy. Plamy nerkowe wskazują na dysfunkcję nerek.
Otoczka starcza (gerontoxon) jest podbarwieniem półkolistym na górnym obwodzie tęczówki. Gerontoxon występuje nie tylko u ludzi starszych na co wskazuje nazwa, ale również u ludzi młodych. Barwa zmiany jest zazwyczaj jasnożółta. Wskazuje ta zmiana na początki bądź zaawansowanie zmian miażdżycowych.
Obłok dystroficzny jest to zmiana o mglistym podbarwieniu najczęściej siwym lub jasnosiwym na górnym obwodzie tęczówki wyżej niż obwódka starcza. Obłok dystroficzny związany jest z sektorem mózgowia i wskazuje na możliwość dysfunkcji układu nerwowego.
Zatoki są to małe dystrofie w strukturze tęczówki - struktura mniej zwarta. Zatoki najczęściej spotykane są w obrębie sektorów serca i klatki piersiowej, a także w każdym innym sektorze. Wskazują one na już istniejącą chorobę narządu.
Krypty są to większe dystrofie strukturalne w formie dużych ubytków. Najczęściej krypty spotykamy w sektorze serca i wskazują one na przebycie świeżego zawału. Dlatego tak ważne jest odróżnienie krypt od zatok.
Promienie kurczliwe występują w sektorze mózgowia. Są to nitkowate zmiany podłużne lub spiralne stąd ich nazwa ustawione najczęściej poprzecznie do sektorów. Promienie kurczliwe związane są z konstytucją neurogenną.
Rąbek barwnikowy jest to barwna obręcz dookoła źrenicy. Jeśli rąbek barwnikowy jest dobrze widoczny wróźy dobrą odporność u jego właścicieli. Słabo zaznaczony rąbek barwnikowy występuje u osób z konstytucją immunogenną o słabej odporności. Rąbek barwnikowy jest ciemną dobrze widoczną zmianą. Jednakże czasem trudno jest odróżnić go od źrenicy.
Rozarium limfatyczne jest strukturalną meduzowatą zmianą w obrębie tęczówki. Zwykle towarzyszy konstytucji reumatoidalnej i występuje przy dużym poziomie ASO. Rozarium limfatyczne wskazuje na reumatoidalne zapalenie stawów. Jest ono dobrze widoczne gdyż jest to biała nitkowata inkrustacja zajmująca całą przestrzeń tęczówki.
I to by było na tyle jeśli chodzi o diagnostykę irydologiczną.
Pozdrawiam serdecznie i życzę miłej zabawy z rozpoznawaniem wzajemnym objawów tęczówkowych.
dany