Zdrowie
Zdrowy styl życia
- strona główna portalu

Żyj zdrowo -forum dyskusyjne

Forum dyskusyjne o zdrowym stylu życia
Obecny czas: Czw Mar 28, 2024 6:03 pm

Wszystkie czasy w strefie UTC + 1 godzina




Napisz nowy temat Odpowiedz  [ 3 posty(ów) ] 
Autor Wiadomość
 Temat postu: HIRUDOTERAPIA
PostWysłany: Pon Cze 07, 2010 4:15 pm 
Offline
New Member
New Member

Dołączenie: Pon Cze 07, 2010 4:13 pm
Postów: 1
W JAKICH CHOROBACH PIJAWKI WSPOMAGAJĄ LECZENIE

Pijawka nie stanowi panaceum na wszystkie choroby, ale skutecznie leczy:
choroby i bóle serca, nadciśnienie, niedociśnienie, choroby płuc i oskrzeli , choroby przewodu pokarmowego, choroby wątroby, wrzody żołądka i dwunastnicy , wysoki cholesterol , alergie, choroby skóry, żylaki, zakrzepowe zapalenie żył, chorobę niedokrwienną, trudno gojące się rany, hemoroidy, choroby kobiece, bezpłodność, rwę kulszową, zapalenie korzonków, bóle stawów, obrzęki powypadkowe, krwiaki i zakrzepy, choroby nerek, prostatę, impotencję, choroby kręgosłupa (bóle), agresję, histerię, nerwice, depresję, niektóre nowotwory, procesy starzenia.

W 1996 roku potwierdzono badaniami naukowymi korzystne działanie hirudozwiązków (surowych ekstraktów z pijawek) na stymulację wzrostu komórek nerwowych (neuronów). W związku z tym faktem, duże nadzieje wiąże się z możliwością leczenia poporodowych porażeń mózgowych u dzieci oraz choroby Parkinsona i Alzheimera (uzyskano już pierwsze pozytywne wyniki).

Ostatnio prowadzi się także z powodzeniem leczenie cellulitisu przy pomocy pijawki lekarskiej.

Pijawki są bardzo często wykorzystywane przy replantacjach kończyn, palców, skóry, piersi, uszu, przy kuracjach odmładzających itp.

Nazwa hirudoterapia pochodzi od łacińskiej nazwy pijawki - HIRUDO MEDICINALIS.

Pijawka nie stanowi panaceum na wszystkie choroby, ale regulując układ krążenia człowieka skutecznie leczy lub wspomaga leczenie wielu stanów chorobowych.

Wśród nich można wymienić:
• Żylaki, zakrzepowe zapalenie żył
• Choroba niedokrwienna kończyn dolnych (miażdżyca, Burger)
• Trudno gojące się rany
• Hemoroidy
• Niektóre choroby kobiece
• Rwę kulszową
• Zapalenie korzonków
• Bóle reumatyczne stawów
• Obrzęki powypadkowe, krwiaki i zakrzepy
• Impotencję
• Prostatę
• Choroby kręgosłupa
• Jest wykorzystywana przy replantacji kończyn, palców, skóry, piersi, uszu itp.
• oraz przy kuracjach odmładzających
• Cellulit
• Choroby i bóle serca, nadciśnienie, niedociśnienie
• Choroby płuc i oskrzeli
• Wrzody żołądka i dwunastnicy
• Niektóre alergie
• Niektóre choroby skóry

Chcemy tu jeszcze raz wyraźnie zaznaczyć, że hirudoterapia nie jest leczeniem na "całe zło", ale powinna być jedną z procedur lekarskich służącą do efektywnej walki o zdrowie pacjenta.

Obecnie w większości cywilizowanych krajów (Stany Zjednoczone, Anglia, Rosja, Niemcy) hirudoterapia jest poważnym działem medycyny konwencjonalnej.

Zajmują się nią tylko lekarze medycyny a zabiegi najczęściej refundowane są przez "kasy chorych"

Leczenie za pomocą pijawek wymaga wzięcia pod uwagę nie tylko wskazań i przeciwskazań.
• Należy zawsze zwrócić baczną uwagę na leki, które zażywa pacjent (często istnieje
• konieczność modyfikacji dawek lub wręcz odstawienia),
• na choroby współistniejące-przecież lecząc chorobę zasadniczą np.żylaki możemy również
• zająć się zwyrodnieniami w kolanach,
• wiek, wydolność organizmu
• indywidualne reakcje każdego człowieka
• i....jeszcze wielu innych czynnników

Medycyna jest sztuką a dobre i skuteczne leczenie pijawkami wymaga od osoby leczącej wiedzy ,doświadczenia i inteligencji.

W naszym kraju w świetle prawa leczenie pijawkami to medycyna niekonwencjonalna, ale w końcu i my w Polsce dojdziemy do tego, by traktować hirudoterapię poważnie.
PRZECIWWSKAZANIA DO STOSOWANIA HIRUDOTERAPII

Nie ma ich zbyt wielu, ale należy pamiętać że:

1. Nigdy nie stawiamy pijawek kobietom w ciąży. Zawarte w wydzielinie gruczołów ślinowych pijawek hirudozwiązki mogą wpływać na przebieg rozwijającej się ciąży, a w skrajnych przypadkach powodować poronienia.

2. Absolutnym przeciwwskazaniem jest hemofilia.

3. Przeciwwskazaniem może być przebyte niedawno leczenie z wykorzystaniem antykoagulantów. Zabieg hirudoterapii w takim przypadku może być przeprowadzony dopiero po przerwie trwającej przynajmniej dwa tygodnie. W przeciwnym razie proces krwawienia z ranki gdzie przyssana była pijawka może trwać bardzo długo (nawet do 48 godzin).

4. Należy zachować szczególną ostrożność w przypadkach hipotomii, gdy ciśnienie krwi wynosi 60/80 lub nieco mniej. Po seansie hirudoterapii prawie zawsze w takich przypadkach u pacjentów występują zawroty głowy i osłabienie ogólne.

5. Nie przeprowadzamy zabiegu hirudoterapii przy silnej anemii.

6. Bardzo ostrożnie przeprowadzamy sesje hirudoterapeutyczne u alergików, gdyż mogą oni także być uczulonymi na hirudozwiązki. U takich pacjentów przy pierwszym seansie przystawiamy maksymalnie 2 pijawki.

7. Z założenia nie leczymy pijawkami dzieci poniżej 10 roku życia. Wyjątek stanowić mogą tylko przypadki replantacji.
HISTORIA HIRUDOTERAPII
Hirudoterapia (łac. hirudo – pijawka) – leczenie pijawkami to terapia znana od czasów starożytnego Egiptu.

Do hirudoterapii wykorzystuje się wiele gatunków pijawek, przede wszystkim z rodziny Hirudinidae. Obecnie najczęściej wykorzystuje się do tego celu osobniki hodowane w sterylnych kulturach, choć we wschodniej Europie i w Azji masowo pozyskuje się także dzikie osobniki. Najczęściej wykorzystuje się w praktyce trudne do rozróżnienia przez niespecjalistów 4 gatunki: azjatycko-południowoeuropejski gatunek Hirudo verbana, afrykański Hirudo troctina, Hirudo orientalis, a także objętą w wielu krajach, także w Polsce ochroną gatunkową i przepisami konwencji waszyngtońskiej (CITES) pijawkę lekarską.

Pijawki próbuje wykorzystywać się w leczeniu paradontozy, choroby zwyrodnieniowej stawów, niepłodności zarówno u kobiet jak i u mężczyzn, między innymi w przypadku leczenia nadciśnienia tętniczego i choroby niedokrwiennej serca, ponieważ pijawki wydzielają z gruczołów gardzieli hirudynę, która jest substancją przeciwkrzepową.

Według zwolenników terapii skaleczenia, oparzenia, ropienie goją się lepiej przy zastosowaniu hirudoterapii. Terapia ta jest też stosowana dla przyspieszenia gojenia po operacjach plastycznych czy przeszczepach skóry.

Pijawka lekarska to jedyny przedstawiciel tej grupy gatunków występujący naturalnie, jest ona w Polsce pod ochroną. Do hirudoterapii używa się przede wszystkim osobników wyhodowanych w warunkach sterylnych kultur, co jest również podyktowane względami higienicznymi. Większość pijawek stosowanych w Polsce w hirudoterapii to przedstawiciele obcych dla naszej fauny gatunków.
Hirudoterapia - leczenie różnych schorzeń pijawką lekarską

Sama nazwa hirudoterapia pochodzi od łacińskiej nazwy - hirudo, czyli pijawka. Do hirudoterapii mogą być wykorzystywane tylko pijawki należące do gatunku hirudo medicinalis stanowiącego nie więcej niż 0,3% populacji wszystkich gatunków pijawek. Mogą to być: pijawka lekarska apteczna (Hirudo medicinalis officinalis), pijawka lekarska lecznicza (Hirudo medicinalis medicinalis) bądź pijawka lekarska orientalna (Hirudo medicinalis orientalis).
Jak to działa?
Wśród składników syntetyzowanych w ciele pijawki lekarskiej najistotniejsza jest hirudyna. Oprócz tego składnika pijawki lekarskie wytwarzają wiele innych unikalnych substancji chemicznych o działaniu leczniczym. Takich biologicznie czynnych substancji wyizolowano do tej pory ponad 150 rodzajów. W trakcie zabiegu leczniczego pijawki wysysając krew z organizmu człowieka jednocześnie uwalniają te substancje do krwioobiegu.
Hirudyna jest to lek, który stosowany w formie wyizolowanej ma bardzo silne działanie przeciwkrzepliwe i antykoagulacyjne. (wielokrotnie silniejsze od najczęściej stosowanej heparyny).

Gruczoły ślinowe pijawek zawierają między innymi: prostaglandyny, Adelinę, galantynę, hialuronidazę, lipazy, chloromycetynę i wiele innych.

Dokładnie poznane jest działanie substancji przeciwbólowych, przeciwzapalnych, znieczulających, regulujących ciśnienie tętnicze krwi a nawet antybiotyków. Jest to swoista "apteka" mieszczącą się w ciele pijawki lekarskiej.

Obecnie naukowe badania toczą się nad anty-nowotworowym działaniem niektórych "pijawkowych" leków. To jednak sprawa przyszłości.
Te unikalne właściwości lecznicze sprawiają, że hirudoterapię wykorzystuje się co raz częściej w codziennej praktyce lekarskiej na całym świecie. Leczenie za pomocą pijawek lekarskich jest najczęściej bezpieczne dla chorego.
Pijawka lekarska w obecnej dobie uważana jest za żywe miniaturowe laboratorium farmakologiczne.
Ważniejsze związki produkowane przez pijawki to:
Hirudyna - to najbardziej znany produkt pijawki i jednocześnie najlepszy lek przeciwzakrzepowy
Antyelaza - spowalnia proces starzenia się skóry
Eglina - jest silnym środkiem przeciwzapalnym oraz aktywnym antyutleniaczem
Hementyna - zapobiega krzepnięciu krwi oraz rozkłada już utworzone skrzepy
Destabilaza - substancja wpływająca na utrzymanie w dobrym stanie naczyń krwionośnych oraz regulująca poziom cukru
Hialuronidaza - jest silnym antybiotykiem

Dziś pijawki lekarskie nie stanowią praktycznie żadnego zagrożenia, ponieważ są hodowane w specjalnych ośrodkach - zgodnie z konwencją Waszyngtońską i posiadają świadectwo pochodzenia. Muszą być czyste, żeby nie przenieść żadnej choroby krwi. Dlatego każde przystawienie pijawki lekarskiej do danego pacjenta jest być jej dziewiczym przystawieniem. Absolutnie wykluczone jest stosowanie hirudo medicinalis przez dwie osoby. Po zabiegu pijawki lekarskie likwidowane są zgodnie z obowiązującymi przepisami.
COŚ O PIJAWKACH
systematyka: Typ: pierścienice (Annelida)
Gromada: pijawki (Hirudina)
Rząd: Arhynchobdellida
Rodzina: pijawkowate (Hirudinidae)
Rodzaj: pijawka (Hirudo)
Gatunek: pijawka lekarska (Hirudo medicinalis)

wygląd: Ciało pijawki jest silnie wydłużone, w okresach głodu spłaszczone grzbieto-brzusznie, u osobników średnio najedzonych po stronie grzbietowej silnie wypukłe, zaś po stronie brzusznej wklęsłe. Po całkowitym najedzeniu, ciało pijawki lekarskiej staje się silnie walcowate. Okolica głowowa jest nieco szersza od reszty ciała. Przyssawka przednia stosunkowo wąska, przyssawka tylna szersza od przyssawki przedniej, jednak jej średnica jest mniejsza od największej szerokości ciała. Na powierzchni ciała pijawki podrażnionej lub wyjętej z wody, pojawiają się drobne brodaweczki pokrywające całe ciało. Na grzbietowej stronie ciała znajduje się 8 szeregów drobniutkich płaskich brodawek segmentalnych, które dzięki swojemu metamerycznemu rozmieszczeniu pozwalają na łatwiejszy podział ciała na somity. Ogólna ilość pierścieni w typowym przypadku wynosi 103. Posiadają 5 par oczu położonych od II do VI somitu.

ubarwienie:Ubarwienie H. medicinalis jest bardzo urozmaicone i zróżnicowane, ale wykazuje charakterystyczny rysunek.. Tło zwykle ma barwę oliwkową, szaro-zielona lub ciemno brązowa. Strona brzuszna jest jaśniej ubarwiona od strony grzbietowej, gdzie niegdzie pokryta czarnymi plamami o metamerycznym ułożeniu. U wielu osobników pijawki lekarskiej czarne plamy na brzusznej stronie ciała są rozmieszczone nieprawidłowo, a niekiedy są tak duże że tworzą czarne tło. Typowo ubarwiony osobnik ma na grzbiecie 6 wąskich żółto-pomarańczowych pasów. Pasy pierwszych dwóch par są proste i ograniczone z boków niemal liniami prostymi. Na grzbietowej stronie ciała pijawki lekarskiej znajdują się także czarne plamki, mogą mieć one kształt zaokrąglony lub wydłużony. Niekiedy plamki ulęgają tak silnemu wydłużeniu że przypominają niemal czarne linie obrzeżone z boków na pomarańczowo-żólto. Obok osobników posiadających wyżej opisane ubarwienie istnieje cały szereg osobników o ubarwieniu pośrednim.

wymiary:Pijawka lekarka jest największą pijawką żyjącą w Polsce. Długość ciała dorosłego osobnika mieści się w granicach od 100 mm do 150 mm. Szerokość wynosi 10 - 20 mm, natomiast średnica przyssawki tylnej to5 do 7 mm.
występowanie: Trudne jest poznanie pierwotnego rozmieszczenia gatunku, gdyż już kilka wieków przed rozpoczęciem naszej ery pijawka lekarska stosowana była do celów medycznych. Z tego też powodu zwierzęta te podlegały częstemu importowi i eksportowi, a populacje niejednokrotnie były silnie eksploatowane. H. medicinalis jest gatunkiem palearktycznym notowanym niemal w całej Europie (nie notowana z północnej Skandynawii i Islandii), wschodniej i środkowej Azji oraz w Afryce. W Polsce występuje na nielicznych, rozrzuconych na terenia całego kraju (za wyjątkiem Karpat i Sudetów) stanowiskach.
Pijawka lekarska spotykana jest w drobnych zbiornikach wodnych: stawach, torfiankach, jeziorach, zbiornikach położonych wśród łąk, w starorzeczach, stawach i rowach. Rzadziej obserwować można ją w rzekach o powolnym nurcie i w strumieniach. Jej występowaniu sprzyjają zarośnięte wilgotne obrzeza stwarzające możliwości do składania kokonów.
pokarm: Pijawka lekarska żywi się krwią kręgowców. Młode osobniki żywią się głównie krwią traszek oraz płazów bezogoniastych. Osobniki dorosłe atakują przede wszystkim kręgowce stałocieplne, w tym człowieka jeżeli nadarzy się im taka sposobność. Mogą głodować nawet do 2 lat.
H. medicinalis należy do pijawek szczękowych. Jej gardziel zaopatrzona jest w 3 twarde, naskórkowate szczęki. Na zewnętrznej krawędzi szczęk znajduje się pojedynczy rząd 69 do 91 ostrostożkowatych ząbków, którymi pijawka przecina skórę swoich ofiar na głębokość ok. 1,5 mm.

ochrona: Podlega ścisłej ochronie gatunkowej od 1995 roku.
Umieszczona na Czerwonej Liście Zwierząt Ginących i Zagrożonych w Polsce oraz w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt – Bezkręgowce z kategorią VU – gatunek umiarkowanie zagrożony (narażony).
Umieszczona na Międzynarodowej Czerwonej Liście IUCN z kategorią LR.

Zagrożenia
Główne zagrożenia dla pijawki lekarskiej wynikają z faktu jej przydatności dla człowieka oraz z powodu zanikania jej naturalnych siedlisk. Wiek XIX był wiekiem intensywnej eksploatacji tego gatunku do celów medycznych. W wieku XX tysiące kilogramów H. medicinalis wykorzystywane były do produkcji hirudyny, ponadto przeprowadzano na nich eksperymenty farmaceutyczne. Dużym zagrożeniem dla tego gatunku jest również intensyfikacja rolnictwa, meliorowanie pól, wysuszanie bagien, a także unowocześnianie hodowli bydła i owiec, co utrudnia lub uniemożliwia pijawce lekarskiej dostęp do głównych gatunków żywicielskich.
Propozycje ochrony
Ponieważ sama ochrona gatunkowa jest często niewystarczająca, wydaje się, że w przypadku pijawki lekarskiej najlepszym rozwiązaniem byłaby ochrona strefowa oraz tworzenie rezerwatów przyrody w miejscach jej występowania. Pijawka ta jest bowiem gatunkiem o specyficznych wymaganiach troficznych oraz siedliskowych, dlatego też powinna być chroniona wraz z całymi biocenozami. Ponieważ w ostatnich czasach przydatność farmaceutyczna i medyczna H. medicinalis znowu wzrosła, powinno dążyć się aby źródłami pozyskiwania osobników były tylko legalne hodowle.
uwagi: Najstarszy przekaz o sposobach wykorzystania pijawek do celów medycznych pochodzi z późnego okresu helleńskiego od Greka Nikandrosa, który opisywał - "jak się ssące krew robaki przystawia do tych miejsc ciała, które należy uwolnić od zastojów krwi i soków". W przeciągu kolejnych wieków również intensywnie wykorzystywano pijawki lekarskie. Szczytowym okresem w leczniczym wykorzystaniu tej pijawki był wiek XVIII i XIX (we Francji w tym okresie zużywano około 80 milionów sztuk H. medicinalis rocznie - wpływy ze sprzedaży pijawek były większe niż ze sprzedaży zbóż). Straciła ona nieco na znaczeniu dopiero w XX wieku. Jednak ostatnie lata ponownie przyniosły wielki „powrót” tego gatunku do łask medycyny. Obecnie uważa się pijawkę lekarską za małe laboratorium farmakologiczne (wykorzystywana do produkcji wielu enzymów z hirudyną na czele). W medycynie natomiast pijawki hodowane w sterylnych warunkach wykorzystywane są w szpitalach przy wspomaganiu leczenia wielu chorób (np.: nadciśnienia, chorób serca, trudno gojących się ran).

biologia: Pijawka lekarska przechodzi rozwój prosty (bez przeobrażenia). Jest gatunkiem obojnaczym, przy czym zapłodnienie musi następować krzyżowo. Dojrzałość płciową osiąga w 3 roku życia. Składa ona elipsoidalne kokony długości do 25 mm, pokryte siecią poplątanych włókienek i zawierające do 30 jaj. Kokony pozostawiane są w wilgotnej glebie poza lustrem wody. W naszym klimacie składanie kokonów przypada na miesiące sierpień i wrzesień. Młode pijawki, w zależności od temperatury, opuszczają kokon po 30 – 45 dniach. zapraszam na www.bonexpoznan.pl


Góra
 Profil  
 

zdrowie



 Temat postu: Re: HIRUDOTERAPIA
PostWysłany: Pią Wrz 23, 2022 9:43 am 
Offline
New Member
New Member

Dołączenie: Pią Wrz 23, 2022 9:33 am
Postów: 1
Potwierdzam, Hirudoterapia jest coraz bardziej popularna, sam zainteresowałem się tym tematem. Znalazłem dobry artykuł o pijawkach i leczeniu pijawkami https://itcmkrakow.pl/na-co-pomagaja-pijawki/

jest taka szkoła Medycyny Chińskiej w Krakowie ITCM jeśli ktoś jest zainteresowany to widziałem że mają kursy hirudoterapii https://itcmkrakow.pl/kategoria-produktu/kursy-hirudoterapii/

ja już jestem na to za stary ale dla młodych terapeutów - czemu nie :)

mają też kursy akupunktury i kursy terapii manualnych


Góra
 Profil  
 
 Temat postu: Re: HIRUDOTERAPIA
PostWysłany: Pią Gru 30, 2022 3:17 pm 
Offline
New Member
New Member

Dołączenie: Pią Gru 30, 2022 3:12 pm
Postów: 1
O widzę, że nie jestem pierwszy - ja również polecam instytut ITCM w Krakowie. Dla zainteresowanych hirudoterapią to chyba jedyne rzetelne miejsce, gdzie można się wiele dowiedzieć i nauczyć.
https://itcmkrakow.pl/kursy/


Góra
 Profil  
 
Wyświetl posty z poprzednich:  Sortuj według  
Napisz nowy temat Odpowiedz  [ 3 posty(ów) ] 

Wszystkie czasy w strefie UTC + 1 godzina


Kto jest online

Użytkownicy przeglądający to forum: Brak zarejestrowanych użytkowników oraz 35 gości

Planujesz na urlop? - http://wypoczynek.turystyka.pl/


Nie możesz zakładać nowych tematów na tym forum
Nie możesz odpowiadać w tematach na tym forum
Nie możesz edytować swoich postów na tym forum
Nie możesz usuwać swoich postów na tym forum

Szukaj:


Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group

Redakcja serwisu zdrowo.info.pl informuje, że publikowane komentarze są prywatnym opiniami użytkowników forum i nie ponosi odpowiedzialności za ich treść. | polityka prywatności