Prawda o nas samych warta jest dokładnego zbadania i poznania. Umysł z reguły poszukuje zewnętrznej wiedzy, zostawiając na boku wiedzę o sobie. Tymczasem prawdziwa mądrość polega na poznaniu samego siebie. Zazwyczaj naturalny proces zaczyna się od poznania swego ciała, a kończy na myśleniu. Czym jest jednak umysł ? Jeżeli ktoś poszukuje go, nie znajdzie czegoś odrębnego zwanego umysłem, gdyż jest on w gruncie rzeczy tylko kłębkiem myśli. Żadna myśl nie może istnieć bez ego. Myśl „ja” jest więc korzeniem wszystkich myśli. Źródłem myśli „ja” jest Serce. Serce nie jest fizjologicznym organem. W staroindyjskich pismach sanskryckie हृदयम् -czyt. hrdayam (dosł. „to - serce”) oznacza centrum człowieka i jest ono Jaźnią. Światło Świadomości płynie z Serca i rozprzestrzenia się po całym ciele, a wtedy pojawia się doświadczenie świata. Widzenie siebie jako czegoś różnego od Świadomości sprawia, że człowiek wikła się w cielesność i utożsamia się z nią co jest zasadniczym błędem. Wszystko co postrzegamy zawarte jest w ciele, a ciało w Sercu. Stąd wszechświat zawiera się w Sercu. Serce jest dla ciała tym, czym Słońce dla świata. Jak Słońce udziela światła Księżycowi, tak Serce oświetla umysł. Człowiek nieobecny w Sercu widzi tylko umysł, tak jak widzimy nocne światło Księżyca, kiedy Słońce już zaszło. Gdy myśli zostaną zatrzymane na skutek głębokiego snu, omdlenia, spontanicznej radości - umysł wraca do źródła, do Serca. Takie połączenie jest nieświadome i osoba nie uprzytamnia tego sobie. Świadome wejście do Serca jest stanem, w którym znika dwoistość między poznającym a poznawanym. W samym centrum serca jaśnieje duch. By pozostać w tym stanie trzeba wejść do Serca poprzez badanie siebie oraz zjednoczenie z Sercem. Pomaga to sięgnąć do źródła myśli. Świadomości nie można odnaleźć na zewnątrz siebie, bo trzeba jej szukać wewnątrz. Stąd skierowanie do wnętrza. To serce jest siedzibą Świadomości i Świadomością samą w sobie. Wiadomo, że fizyczne serce znajduje się po lewej stronie, ale Serce duchowe odczuwane jest wyraźnie po prawej stronie. Z punktu widzenia odczuć można wskazać konkretne umiejscowienie Serca w ciele, gdy np. pytasz czy ja to zrobiłem’ ? albo mówisz ‚ja to zrobiłem’. W obu przypadkach twój palec zupełnie naturalnie wskazuje prawą stronę klatki piersiowej, spontanicznie wyrażając w ten sposób głęboką prawdę, że jest to źródło poczucia „ja” w tobie. Spontaniczna i nieomylna intuicja kieruje Cię w ten sposób do Serca. Duchowe Serce nie jest organem ciała. Jest bowiem centrum duchowego doświadczenia według świadectwa mędrców Indii. Jest jądrem twego istnienia, z którym jesteś identyczny, będąc w stanie jawy, głębokiego snu lub śnienia, gdy jesteś zaangażowany w pracę lub pogrążony w głębokim stanie duchowym. Jeśli wytrwale badasz samego siebie to dotrzesz do Serca, osiągniesz Serce, które jest Jaźnią. www.sekretromka.pl
|