Witam
Mówiąc o apiterapii mamy na myśli wytwory jednego gatunku należącego do gromady Insecta, pszczoły miodnej (Apis mellifica). Właściwie dokładnie przetłumaczona nazwa rodzajowa powinna brzmieć byk (z łac apis - byk). Wzięło się to stąd iż w czasach prehistorycznych prawdopodobnie pszczoła wyleciała z rogu byka i w ten sposób odkryto tego jednego z najpożyteczniejszych owada. Właściwości dobroczynne leków pszczelich były doceniane od dawna. Ale dopiero w czasach nowożytnych kiedy zajęto się badaniami pszczelej społeczności ujawniono że leki pszczele mogą być stosowane w różnych dolegliwościach. Ojcem współczesnej apiterapii jest Francuz Chauvinion. W Polsce pszczele medykamenty rozpropagował Kałużny. Pisze o nich także Maciej Kora w swojej publikacji - Zielona medycyna. Życie społeczne pszczół jest zhierarchizowane i podobne do społeczności ludzkiej. Wyróżniamy tu tzw kasty, czyli grupy społeczne. Kastą najniżej stojącą są robotnice. Poza tym znamy jeszcze kastę karmicielek, wentylatorek i królowych. Poza tymi kastami istnieje kasta trutni niejako odizolowana od pszczelej gromady. Obserwacja pszczół pozwoliła na odkrycie i zbadanie znaczenia tych owadów nie tylko dla nauki o życiu - biologii, ale także dla medycyny naturalnej. Pszczele farmaceutyki stały się bardzo popularne, a ich znajomość pozwoliła na zmianę opinii o pożyteczności gatunku. Ze wspomnianych farmaceutyków można wymienić oczywiście miód (Mel), a zaraz za nim pyłek kwiatowy (semen apidis), dalej mleczko pszczele (lac apidis), wosk pszczeli (cerumen apidis) oraz jad pszczeli (toxina apidis).
Pszczoły zbieraczki bo jest taka kasta przekazują zebrany nektar kwiatowy pszczołom robotnicom gnieżdżącym się w ulu. Dalszy proces wytwarzania miodu odbywa się w wolu pszczół robotnic. Tam odbywa się rozkład sacharozy do dwóch monosacharydów - glukozy i fruktozy, przy udziale enzymu beta fruktofuranozydazy oraz proces utleniania glukozy przy udziale enzymu oksydaza glukozy. Reakcja utleniania zachodzi następująco:
C6H12O6 = CO2 + H2O2
Jak widać w wyniku procesu utleniania powstaje substancja o właściwościach antybiotycznych - nadtlenek wodoru i to jest podstawa twierdzenia iż miód ma olbrzymią wartość leczniczą. Mimo to są jeszcze tacy którzy sądzą że to tylko cukier i nic więcej. Miód to też bogactwo witamin, makro- i mikroelementów. W zależności od rodzaju miodu wyróżnia się witaminę A, B, C oraz potas, sód, wapń, magnez i inne. A oto podstawowe rodzaje miodu i ich funkcje lecznicze:
Miód lipowy (Mel Tiliae) - wytwarzany jest z kwiatów lipy i ma podobne do niej właściwości. Stosowany jest w infekcji dróg oddechowych, a czasami przy infekcjach układu wydalniczego (Kałużny). Ale uwaga - miód lipowy jest bardzo ostrym miodem i może wywoływać podrażnienie gardła, dlatego lepiej stosować go w postaci rozcieńczonej np napoju miodowo-cytrynowego.
Miód rzepakowy - wytwarzany jest z nektaru z kwiatów rzepaku. Rzepak to roślina oleista, dlatego miód rzepakowy ma łagodne działanie na drogi oddechowe i w przeciwieństwie do miodu lipowego nie podrażnia. Dlatego miód ten można stosować w postaci stałej i nie trzeba go rozcieńczać.
Miód gryczany - wytwarzany jest z nektaru z kwiatów gryki. Ma bardzo ciemną barwę i zawiera bogate pokłady potasu i magnezu. Miód gryczany można stosować w nerwicach, czy w chorobach serca i układu krążenia. Smak miodu gryczanego jest dość intensywny.
Miód wrzosowy - wytwarzany jest z nektaru wrzosowego. Miód ten stosuje się głównie w chorobach nerek i układu wydalniczego. Jest on trudny do uzyskania dlatego często zastępuje się go miodem lipowym
Miód wielokwiatowy (Me poliflores) uzyskuje się jako mieszaninę nektarów kwiatowych. Pomaga on w wielu dolegliwościach i jest powszechnie dostępny.
Miód spadziowy - wytwarzany jest ze spadzi i smółki jako odchodów mszyc. Miód spadziowy jest ogólnie dostępny a stosuje się go łącznie z kitem pszczelim w chorobach powłoki wspólnej.
Informacje na temat innych apiterapeutyków znajdą forumowicze w wielu publikacjach, np wspomnianej Macieja Kory. Ja pozwolę sobie jeszcze napisać parę słów na temat mleczka pszczelego i kitu pszczelego.
Mleczko pszczele (Lac apidis) zwane jest przez Francuzów galaretką królewską (gele royal). Proces jego wytwarzania odbywa się w wolu pszczół karmicielek. Tam pyłek kwiatowy ulega ukiszeniu i pod taką postacią podawany jest stadiom larwalnym. Ma on duże właściwości odżywcze i to właśnie dzięki niemu pszczoły osiągają szybko stadium postaci dojrzałej - imago. Mleczko pszczele w formie tabletek stosowane jest pod język w chorobach serca i układu krążenia. Terapię tym lekiem można przedłużyć w razie potrzeby przyjmując parenteralnie dawkę leczniczą mleczka.
Kit pszczeli (Propolis) - tym wytworem pszczoły zamykają wejście do ula. Stąd wzięła się jego nazwa (pro przed, polis ojczyzna, dom). Kit pszczeli chroni przed patogennymi drobnoustrojami i ma w ten sposób działanie przeciwzapalne (aseptyczne i antyseptyczne). Kit można stosować zewnętrznie przy wysiękach ropnych bezpośrednio na ranę i w schorzeniach skórnych, jak również wewnętrznie doustnie w postaci nalewki (Tinctura Propolis) w stanach zapalnych.
To tyle ode mnie. Pozdrawiam dany
|